Applaus
Op haar gemak wandelt miMakker Bakkie al neuriënd de verpleegafdeling binnen. In haar ene hand heeft ze een tas en in de andere een ukelele. Ze hoort iemand applaudisseren. Bakkie ziet in de verte Jan vanaf een stoel in de gang, langzaam overeind komen.
Jan klapt ritmisch in zijn handen. Bakkie blijft verrast stil staan. Hij komt langzaam dichterbij en hun ogen ontmoeten elkaar. Dan kijkt Bakkie verbaasd om zich heen voor wie het applaus eigenlijk bedoeld is. Ze deelt haar verbazing met Jan. Hij kijkt haar met grote ogen aan en knikt, het applaus is voor haar. Totaal verrast laat Bakkie langzaam de tas uit de hand glijden en deze ploft op de grond. Ook de ukelele legt ze naast zich neer. Stil staat Bakkie tussen tas en ukelele in. Jan komt, klappend in beide handen, naar haar toegelopen. Ze kijken elkaar nog steeds aan. Bakkie begint in hetzelfde ritme mee te klappen. Jan straalt en in zijn ogen is het plezier af te lezen.
Ritmische omhelzing
Spontaan opent Bakkie langzaam beide armen en Jan loopt er zo in. Ze omhelzen elkaar en over en weer klinken enthousiaste kreten. Hij klopt hierbij met beide handen ritmisch op de rug van Bakkie, die de beweging al snel overneemt. Zo staan ze een poosje op elkaars rug te kloppen. Samen genieten ze van dit moment. Langzaam verslapt de omhelzing en kijken ze elkaar weer aan. Jan wil iets zeggen en zoekt naar woorden, het blijven echter onverstaanbare, klanken. Bakkie blijft hem rustig aankijken en mompelt met hem mee. Als vanzelf verdwijnt het zoeken naar woorden. Wanneer Jan de ukelele van de grond opraapt kijken ze naar een plekje om samen te gaan zitten. Hij begint aan de snaren te plukken, er komt geluid uit. Al spelend op de ukelele vertelt Jan, heel ritmisch en met groot plezier, wat hij allemaal in taal niet tegen Bakkie kan zeggen.
Contact
Ik, Myra, werd verrast door de reactie van Jan. Hij kwam met al zijn zintuigen in beweging. Door goed af te stemmen met Jan, liet miMakker Bakkie het initiatief bij hem. Bakkie hoefde alleen maar aan te sluiten in zijn ritmische omhelzing en het spelen met de ukelele. Zo raakten ze niet verstrikt in de warrige taal, maar lieten ze ieder hun hart spreken in dit prachtige contact.
Myra Steens
P.s Dit blog verscheen op 22 december 2019 op de facebookpagina van Stichting miMakkus /
Met dank aan Gerja Visscher en Neeltje Hoogervorst voor de eindredactie.
