mimakker Bakkie ontmoet man in gang www.neusvoorcontact.nl

Applaus

Vanuit de recreatiezaal kijk je zo de lange gang van de verpleegafdeling Assink in. Op haar gemak wandelt miMakker Bakkie , zacht neuriënd, naar binnen. In haar ene hand heeft ze een tas en in de andere een ukelele. Applaus klinkt vanuit de gang. Bakkie ziet in de verte meneer de Leeuw, vanaf een stoel in de gang, langzaam overeind komen.

Meneer klapt ritmisch in zijn handen. Bakkie blijft verrast stil staan en kijkt naar hem. Hij komt langzaam dichterbij en kijkt Bakkie aan. Hun ogen ontmoeten elkaar. Dan kijkt Bakkie verbaasd om zich heen voor wie het applaus eigenlijk bedoeld is. Ze deelt haar verbazing met meneer. Hij kijkt haar met haar grote ogen aan en knikt naar haar, het applaus is voor Bakkie. Totaal verrast laat Bakkie langzaam de tas uit de hand glijden en deze ploft op de grond. Ook de ukelele legt ze naast zich neer. Stil staat Bakkie tussen tas en ukelele in. Meneer de Leeuw komt, klappend in beide handen, naar haar toegelopen. Ze kijken elkaar nog steeds aan. Bakkie begint in hetzelfde ritme mee te klappen. Hij straalt en in zijn grote ogen is het plezier af te lezen.

Ritmische omhelzing

Spontaan opent Bakkie langzaam beide armen en meneer de Leeuw Herman loopt er zo in. Ze omhelzen elkaar en over en weer klinken enthousiaste kreten. Meneer klopt hierbij met beide handen ritmisch op de rug van Bakkie, die de beweging al snel overneemt. Zo staan ze een poosje op elkaars rug te kloppen. Samen genieten ze van dit moment. Langzaam verslapt de omhelzing en kijken ze elkaar weer aan. Meneer wil iets zeggen en zoekt naar woorden, het blijven echter losse, onverstaanbare, klanken. Bakkie blijft hem rustig aan kijken mompelt met hem mee. Als vanzelf verdwijnt het zoeken naar woorden. Als meneerde Leeuw de ukelele van de grond opraapt kijken ze naar een plekje om samen te gaan zitten. Hij begint aan de snaren te plukken, er komt geluid uit. Al spelend op de ukelele vertelt Herman, heel ritmisch en met groot plezier, wat hij allemaal in taal niet tegen Bakkie kan vertellen.

Ik, Myra, werd verrast door de reactie van meneer de Leeuw. Hij kwam met al zijn zintuigen in beweging. Door goed af te stemmen met meneer, liet miMakker Bakkie het initiatief bij hem. Bakkie hoefde alleen maar aan te sluiten in zijn ritmische omhelzing en het spelen met de ukelele. Zo raakten ze niet verstrikt in de warrige taal maar lieten ze ieder hun hart spreken in dit prachtige contact.

Myra

Dit blog verscheen ook op de Facebook van Stichting miMakkus