Blog De Handkus

De Handkus

Ieder jaar gaan de miMakkers van de Stichting miMakkus-werkgroep Barát naar Hongarije. Ze brengen daar een sponsorbezoek aan een instelling voor mannen met een verstandelijke beperking in Dunaalmas. Eén van die mannen is René. De afdeling waar René verblijft is gemakshalve door de miMakkers naar zijn bijnaam ‘De Reus’ vernoemd. Deze bijnaam heeft hij te danken aan zijn grote gestalte, het forse hoofd met grote oren en dito handen. Hij is een indrukwekkende verschijning, maar ontroerend is altijd zijn begroeting. Met zijn grote, maar zachte, handen weet hij de miMakkers die zijn afdeling bezoeken steevast te charmeren met een allervriendelijkste handkus.

René houdt miMakker Bakkie in de gaten als zij tegenover hem aan de tafel gaat zitten. Op het moment dat Bakkie een klein cameraatje uit haar zak haalt is zijn aandacht gevangen. Het olijke gelaat van René, waarin een paar ogen alle kanten op kijken, lacht Bakkie tegemoet. Bakkie klikt erop los en laat de foto’s, die zij van René maakt, zien aan een aantal mannen die naast haar aan tafel zitten. René, zit tegenover Bakkie. Hij komt in beweging net op het moment dat Bakkie zich langzaam over de tafel heen buigt om ook hem op haar cameraschermpje te laten kijken. Met een grijns van oor tot oor reikt hij met zijn lange arm naar het toestel. Bakkie laat hem, terwijl zij het toestel bediend, de foto’s zien die ze van hem heeft gemaakt. René kijkt naar de foto’s en naar Bakkie. Dan maakt hij gebaren met zijn grote handen dat hij het fototoestel wel wil vasthouden.

Reusachtige lieverd

Bakkie laat het toestel in René zijn grote, zachte handen glijden en wacht af wat er gaat gebeuren. De rollen draaien zijn nu compleet omgedraaid. René heeft de regie genomen en begint nu steeds foto’s van Bakkie te maken. Bakkie die aan de andere kant van de tafel zit, reageert hier wat ongemakkelijk op. Want met een grijns van oor tot oor, maakt hij de ene foto na de andere. Hij weet niet van ophouden en heeft er zichtbaar reusachtig veel plezier in. Na de zoveelste foto is het ineens genoeg voor hem en overhandigt hij de camera weer voorzichtig aan Bakkie. Aan heel zijn houding is te zien dat hij niet geïnteresseerd is in de foto’s die hij gemaakt heeft. Zijn aandacht is al weer elders. Bakkie stopt de camera in haar zak en geniet later van de beelden waarin Bakkie steeds maar een heel klein stukje in beeld is en waar ze er vooral heel onscherp op staat. René, wat een reusachtige lieverd.

Myra Steens / miMakker Bakkie