Clown zonder neus
Mevrouw de Vis , een dame op de gesloten afdeling van het verpleeghuis, is eigenlijk een collega van mij. Wat doet ze dat toch goed en wat heeft ze maar weinig nodig. Geen clowns outfit, geen rode neus. Ze zit ontspannen, onderuit gezakt in haar rolstoel . Zodra ze mij als miMakker Bakkie ziet, komt ze tot leven. Haar houding verandert. Ze komt van een luie in een actieve zit terecht. Na een eerste grote glimlach beginnen haar grote expressieve ogen te spreken. Met haar gezicht tovert ze veel verschillende uitdrukkingen en emoties. Uit haar mond ontsnappen allerlei geluiden. Haar armen, die ze tegelijk in de lucht beweegt, ondersteunen zo de verhalen die ze vertelt. Ik neem plaats naast haar. Wat weet zij een indrukwekkende clown neer te zetten. Hoe onbevangen is ze en in het moment. Ik beweeg mee in haar emotionele en clowneske bewegingen. Regelmatig beweegt ze, haar hoofd naar mij toe. Heel zachtjes duwt ze dan haar neus tegen die van mij. Samen hebben we zo veel plezier.
Als miMakker Bakkie ontmoet ik mensen met dementie of een verstandelijke beperking. De ander kan mij dan toelaten in haar belevingswereld. Dat maakt steeds diepe indruk op mij. Lezen jullie mee? Om de privacy van de mensen die ik ontmoet te beschermen zijn namen veranderd. De ontmoetingen zijn echt.
Al mijn blogs staan op mijn website en een aantal werden ook eerder gepubliceerd op de Facebookpagina van Stichting miMakkus ( met dank aan Neeltje Hazenoot en Gerja Visscher)