De clown is dood leve de clown

Rolstoel onderdelen liggen op de grond. Een voetsteun en wat losse knoppen. In de rolstoel zit Ted, een bewoner van dit verpleeghuis. Hij is vol in actie geweest. Zijn handen zijn nog steeds onrustig en gaan over het blad voor de rolstoel. Als miMakker Bakkie zijn kamer in komt, heeft hij voor haar geen aandacht. Dat geeft Bakkie de gelegenheid de kamer waarin hij woont eens te bekijken. Een lachend clownsgezicht met fel blauwe ogen kijkt haar vanaf de vensterbank aan. Bakkie pakt het schildersdoek in haar handen. Het canvas formaat 30 bij 40 is gespannen op een houten frame en vastgespijkerd met grote zichtbare nagels. Gesigneerd door Yvonne. Teds vrouw Carla zal me later het verhaal van de geschilderde clown vertellen. Yvonne, een creatieve vriendin van voor hun huwelijk, heeft dit ooit voor hem geschilderd. Het schilderij is voor hem altijd belangrijk geweest. Na een periode van opslag in de schuur kwam bij het inrichten van de laatste kamer in het leven van Ted, zijn dierbare stuk weer terug.

Bakkie ontmoette hem in deze fase. Samen hadden ze clowneske ontmoetingen.
Met veel gevoel voor humor en juiste timing genoot hij ervan om in het middelpunt te staan. Bakkie liet hem weer even stralen voor het publiek in de huiskamer van het verpleeghuis. Ted overleed begin juni 2019 en Bakkie schreef zijn vrouw Carla een condoleancebericht. Bakkie voegde er aan toe dat als Carla geen plek meer zou weten voor “ de Clown”, Bakkie wellicht iets kon betekenen.

Hierop reageerde ze terug met een hartverwarmend bericht :”Die clown geef ik met liefde aan jou.”

NB De titel van deze blog “ De clown is dood leve de clown” is de titel van een voorstelling van Toon Maas, clown en voorheen docent bij Stichting miMakkus.