Ik ben bang

Een miMakker gebruikt de kwaliteiten van een clown om te ontmoeten en te ontroeren. Maar niet iedereen is blij met een clown, soms is men zelfs gewoon bang. Dat kan door negatieve ervaringen die opgedaan zijn in het verleden. Ook mensen met dementie en/of een verstandelijke beperking kunnen zo’n nare ervaring hebben gehad. Daarom blijft het steeds weer belangrijk goed af te stemmen met de ander. Om zo waar te kunnen nemen of men toegankelijk is voor de ontmoeting met een miMakker, of juist niet. Maar soms moeten we ook rekening houden met verzorgenden of begeleiders. Dat blijkt maar weer uit mijn volgend bezoek.

Toch meekijken

Wanneer miMakker Bakkie haar rode neus om de hoek van de huiskamer laat zien bij een woongroep voor mensen met een verstandelijke beperking, vliegt de jonge begeleidster Daniëlle gelijk naar buiten. Bakkie laat haar en richt zich volledig op de bewoners in de huiskamer, waar ze tenslotte voor gekomen is die middag. Even later ziet Bakkie vanuit haar ooghoeken Daniëlle voorzichtig om een hoekje staan kijken om zo het bijzondere bezoek toch nog een beetje te kunnen volgen.

Als ik na het bezoek als miMakker Bakkie weer ben omgekleed in mijn gewone kleding wandel ik nog even de huiskamer binnen. Even napraten. Daniëlle de begeleidster ontspant gelijk. “Je bent weer normaal”, zegt ze verontschuldigend voor haar vluchtgedrag. “Ik heb een geweldige angst voor clowns. Toen ik nog heel klein was doken clown Bassie en acrobaat Adriaan regelmatig op in het Vlaardingse straatbeeld. Ik ben daar opgegroeid en de angst die het televisie-duo bij mijn moeder opriep wist ook mij als kind te raken. En helaas heb ik inmiddels dezelfde angst alweer overgebracht op mijn eigen zoons. “Mijn oudste houdt nog steeds niet van clowns en haar jongste gilt nog harder” vertrouwt ze me toe.

Als Myra, zonder neus, complimenteer ik haar voor het openhartige verhaal en het feit dat ze ondanks haar schrik toch heeft meegekeken. Wie weet komt ze ooit nog eens van haar angst voor clowns af. Tot die tijd is het meekijken om een hoekje ook al heel stoer. Observeren blijft een belangrijk onderdeel van het vak als begeleidster. Zo kan ze in het dossier toch weer opschrijven dat ‘haar bewoners’ hebben genoten van het bezoek van miMakker Bakkie met haar clownsneus.


Myra Steens /miMakker Bakkie

Met dank aan de eindredactie Neeltje Hazenoot/Gerja Visscher. Dit blog werd ook gepubliceerd op de FB pagina van Stichting miMakkus.nl.